presunto | Bookmarks (4912)

Μέσα από τόσα τραύματα υπάρχω σαν πέτρα σκοτεινή μες στο νερό. Στους δρόμους που περπάτησες θέ’ να `ρθω, το δροσερό χαλάζι των ματιών σου για να πιω. Με ένα ζευγάρι μάτια φοβισμένα και με μια αστροφώτιστη αγκαλιά, πες μου τι θα `μαι αλήθεια εγώ χωρίς εσένα και σε ποια κόλαση θα ξοδευτώ ξανά; Μικρό κορίτσι με τα βήματα χαμένα, τυχαία γόνατα ξεκούρασαν τα οστά...